اردیبهشت ۳۰، ۱۳۸۹

دردهاي عميق

حتي خواندن خبرهاي مربوط به حكم هاي صادر شده درد دارد، عميق و اساسي. از وقتي امدم فقط دارم گوگل ريدر را مي خوانم، همه اش حكم هاي سنگين. اخر دوام ظلم تا كي؟ سكوت تو كه شنواي هر نجوا و زمزمه اي هستي تا كي؟ جولان دادن اين بي صفتان و حقير تا كي؟ تا كي هر روز بايد دلمان را خوش كنيم به فردا، تا كي با ذره بين دنبال كورسويي از اميد بگرديم؟ تا كي خودمان را الكي دل خوش كنيم به روزهاي نيامده، اتفاق هايي كه شايد بيفتد و هزار و يك اما، اگر و شايد؟!

هیچ نظری موجود نیست: