مرداد ۱۵، ۱۳۸۹

نگران دوستم هستم

مگر قرار است از همه دوستی ها توقع خاصی داشت؟!

همین که بعضی ها همیشه به شکل دوست داشتنی و غریبی هستند و حضورشان حس می شود، همین که در صفحه های مجازیشان می نویسند و من می خوانم و حتی نظر هم نمی گذارم، همین که عکسشان تو پیج فیس بوک هست، همین که شماره همراهشان را دارم، همین که هر وقت دلتنگشان می شوم می شود مسجی داد یا ایمیلی فرستاد هم برای دوست بودن از نوعی که خودم می پسندم کافی است.

حالا چند روز است هیچ کدام از این اتفاق ها نیفتاده، نه صفحه ای است برای خواندن، نه عکسی برای دیدن، نه آدرسی برای میل فرستادن و...

و من نگرانم، نگران.

*********************

الان رفتم و اتفاقی دیدم پیج آن دوست در فیس بوک هست.

فقط نگران بودم که رفع شد.

شاد و پرامید باشد هر کجا که هست.

۳ نظر:

کافه بلاگ گفت...

نه صفحه ای است برای خواندن، نه عکسی برای دیدن، نه آدرسی برای میل فرستادن ...اینها را خوب درک میکنم
زندگی این روزها خیلی غریب تر شده
روزها ولحظه ها سنگین ترند انگار
با همه پوست کلفتی ای که محصول له شدن در زیر چرخ های باید ونبایدهای زندگی ست،بازهم انگار این روزهاقابل درک نیستند!
.
.
کاش name/url رو برای تسهیل در درج پیام فعال کنید....

نادیا گفت...

سلام
چه نگرانی قشنگی،چقدر خوبه یکی تو این دنیای مجازی دلش واسه آدم تنگ شه

قبول دار؟ که دل بستگی های اینجا ازیه جنس دیگه ست؟
آدمایی که هم رو ندیدن وحتی صدای هم رو نشنیدن گاه نگران هم میشن ..واین یعنی یک رابطه ی بی چشم داشت..
جالب بود برام

نادیا گفت...

آدرس رو تو پیام قبلی درست تایپ نکردم
جای نقطه چی گذاشتم!!!؟