دل خسته

چقدر دلم برای دوستای وبلاگیم تنگ شده، مرجان، علی، آیدین، کتایون، محمدرضا، رها، محدثه، فقط برای خودم و...

برای دور هم بودن هایمان توی وبلاگ های ساده و صمیمی.

برای مرجان تا از کیک و بیسکویت مورد علاقه اش بنویسد، که حالا بیش از یکسال است که نمی نویسد.

دلم برای همه دوستان مجازی که شادی ها و غم هایمان را راحت می گذاشتیم توی صفحه های مجازی، تنگ شده، خیلی خیلی خیلی تا حالا چند بار با آقای ورزشی حرف زدم برای جدا شدن از این فضا، فضای کثافت گرفته رسانه، فضای باندبازی هایی که من از جنسشان نیستم و هر روز بیشتر آسیب می بینم.

می گه فک کردی جای دیگه اوضاع بهتره، نه تا وقتی تو این خاکی وضع همینه مگر اینکه بار و بندیل رو ببندی و بری... این روزها خیلی خیلی خسته ام .