آدم نمی شویم ما

ساعت 21:30 می رسم خانه، هنوز ساعت 22 نشده و من دارم مثل از قحطی برگشته ها ناهار ظهر را می خورم، با یک دست می تایپم و با یک چشم منتظر رسیدن ایمل خبرها هستم.